Ozonoterapia. Co to jest? W czym może ci pomóc.
Trochę historii
Ozon jest aktywną formą tlenu. Ma silne działanie utleniające. Został odkryty przez niemieckiego naukowca (chemika) Chrystiana Friedricha Schönbeina (1799-1868) w 1840 roku.
W 1966, Dr Otto Warburg, obecnie kierownik Maksimum Planck Instytut Cell Physiology, przedstawił wykład na temat “Powody rozwoju i zapobieganie rakowi” na spotkaniu laureatów Nagrody Nobla, Niemcy.
W 1971, Dr. Hans Wolff i Prof. Dr Siegfried Rilling założył niemieckie „Medyczne Stowarzyszenie Terapii Ozonem”.
W 1972, Międzynarodowe Stowarzyszenie Terapii Tlenowej założył Dr George Freibott, które stało się następcą wschodniego Związku Terapii tlenowej z roku 1913.
W 1977, Dr Renate Viebahn dostarczył biologicznego przeglądu działania ozonu.
W 1979, Dr George Freibott terapia ozonem odniosła sukces w przypadku pacjenta cierpiącego z powodu mięśniaka Kaposiego.
W 1980, Dr Horst Kief również poinformował o sukcesie terapii ozonem w przypadku AIDS
W 1980, F. Sweet, wydał artykuł: “Ozon wybiórczo hamuje wzrost ludzkiej komórki rakowej” w czasopiśmie, Nauka, Vol. 209.
W 1982, zostaje wydany przez dr E.Fischera niemiecki medyczny podręcznik “Medical Ozone” w Heidelbergu.
W 1983, konferencja w Waszyngtonie, D.C., USA, zorganizowana przez pierwszy Medyczny Związek Ozonoterapii. Streszczenia były publikowane w książce “Medyczne Podania Ozonu”, sporządzone i zredagowane przez Julius Laraus.
W 1985, Dr Renate Viebahn wydał “Biochemiczny Proces leżący u podłoża Ozonu Terapia”, a Dr. Siegfried Rilling wydał “Podstawowe Kliniczne Podania Ozonu Terapia”.
W 1987, Dr Siegfried Rilling i Dr Renate Viebahn współpracował w publikacji “Wykorzystania Ozonu w Leku”
W 1990, Kubańczycy poinformowali o sukcesie terapii ozonem w leczeniu jaskry, zapalenia spojówek i zapaleniu siatkówki pigmentosa.
W 1992, Rosjanie poinformowali, o pozytywnym, relaksującym i odprężającym wykorzystaniu ozonu w wannie ( kąpiele).
W czerwcu 1994 Plasmafire Int. sponsorował sympozjum ozonu w Vancouver, składające się z 160 uczestników. Bezpośrednim rezultatem tego spotkania było uznanie terapii ozonem za powszechnie akceptowaną przez Naturopathic Association .
Ozonoterapia dzisiaj
Dziś terapia ozonem stosowana jest na całam świeice, między innymi, w: Niemczech, Włoszech, Francji, Rosji, Rumunii, Polsce, Czechach, na Węgrzech, w Jugosławii, Bułgarii, Izraelu, Japonii, Singapurze, Brazylii, na Kubie, w Meksyku, oraz w Kanadzie i USA (Alaska, Waszyngton, Kalifornia, Kolorado, Nevada, Nowy Meksyk, Teksas, Oklahoma, Georgia, Nowy Jork, Północna Karolina, Ohio, Minnesota).
Ozon posiada silne właściwości utleniające i dezynfekujące i właśnie dlatego jest powszechnie wykorzystywany na całym świecie w celu zwalczania bakterii, wirusów, grzybic i innych drobnoustrojów.
Ozonoterapia, czyli leczenie mieszaniną tlenowo- ozonową, od wielu lat znajduje miejsce w medycynie jako metoda wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w tych przypadkach, w których leczenie rutynowe nie daje zadowalających efektów (np. ubytki skóry, niegojące się rany, owrzodzenia, odleżyny, ropne przetoki). Mimo, że jej skuteczność wykazano w wielu klinicznych zastosowaniach na całym świecie, metoda ta nie jest w Polsce rozpowszechniona i rzadko stosowana w ortopedii i traumatologii. Ozonoterapia umożliwia zmniejszenie pourazowych zagrożeń infekcyjnych, szybsze gojenie powikłań pooperacyjnych i zaleczenie przewlekłych stanów septycznych. Metoda obniża też koszty antybiotykoterapii i czasami staje się jedynym sposobem wspomagającym zabiegi chirurgiczne, zwłaszcza w przypadkach zakażeń lekoopornymi, szpitalnymi szczepami bakteryjnymi.
Działanie bakteriobójcze wynika z silnie utleniających właściwości ozonu, a w przebiegu terapii nie stwierdzono nabycia odporności drobnoustrojów na ozonoterapię.
Metoda ta znalazła zastosowanie w leczeniu następujących jednostek chorobowych:
– lekoopornego zapalenia płuc i oskrzeli,
– grzybiczego zapalenia płuc,
– oparzeń i trudno gojących się ran,
– zapalenia kości,
– żółtaczki zakaźnej, SM,
– grzybic (szczególnie układowych),
– zapalenia jelit, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego,
– boreliozy,
– migren,
– grzybiczego zapalenia pochwy
– i wielu innych…
Ozonoterapia wykazuje niszczące działanie w stosunku do następujących wirusów:
– Polio,
– Herpes A i B, zwłaszcza wirusa hepatitis A/B (wywołującego zapalenie wątroby),
– Herpes wirusa opryszczki (HV1 i HV2)
Wyniki leczenia ozonem zależne są od prawidłowego zakwalifikowania jednostki chorobowej do leczenia, stężenia mieszaniny tlenowo – ozonowej, jej dawki, ilości wykonywanych zabiegów, regularności, czasu stosowania oraz prawidłowego wykonania zabiegu.
Ozon powstaje w urządzeniu do ozonoterapii dzięki cichym wyładowaniom elektrycznym w specjalnych rurach wyładowczych, co umożliwia precyzyjne dawkowanie i generowanie ozonu.
Metody Ozonoterapii
– autohemotransfuzja, najskuteczniejsza z metod ozonoterapii. Metoda ta polega na wkłuciu się do żyły większego kalibru (najczęściej łokciowej), pobraniu krwi w ilości 100 – 200 ml do specjalnej, sterylnej, jednorazowej butelki próżniowej zawierającej konserwant (cytrynian sodu) zapobiegający krzepnięciu krwi w butelce. Następnie aparatura produkuje zadaną jej dawkę ozonu, ozonuje krew (krew po połączeniu się z ozonem zmienia kolor na jasnoczerwony) po zakończeniu tego procesu krew pacjenta jest powrotem mu podawana. Zabieg odbywa się w obiegu zamkniętym, a wszystkie elementy służące do zabiegu są jednorazowego użytku. Zabieg jest całkowicie bezpieczny. Skuteczny w leczeniu SM, boreliozy, migren, zapalenia płuc, w walce z wieloma lekoopornymi szczepami bakterii oraz dla znacznego podniesienia odporności.
– iniekcje dotętnicze (do tętnicy udowej), bezpośredni zastrzyk z ozonu do tętnicy udowej,
– iniekcje domięśniowe, ponieważ podanie tym sposobem jest bardzo bolesne należy uprzednio podać znieczulenie miejscowe,
– podawanie mieszaniny tlenowo – ozonowej do jam ciała, podanie doodbytnicze (szczególnie przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego oraz zasiedlenia jelita szczepem candida albicans – grzyb), do ucha (zapalenie ucha), dopochwowo (grzybicze zapalenie pochwy), do pęcherza moczowego (zasiedlenie pęcherza przez lekooporne bakterie),
– kąpiel sucha (miejscowe podanie ozonu), polega na założeniu szczelnego rękawa (mankietu) na zmienione chorobowo miejsce (kończynę) i napełnienie go ozonem,
– opatrunki ozonowe, stosowane zwykle po zastosowaniu miejscowym mieszaniny tlenowo – ozonowej na zmienione chorobowo kończyny (np. stopa cukrzycowa, oparzenia, trudno gojące się rany )
– naozonowane krople do oczu,
– podawanie ozonu do przetok, do płynu mózgowo – rdzeniowego, oraz podskórne podanie ozonu.
W naszej placówce można poddać się zabiegom autohemotransfuzji, podania ozonu do jam ciała (ucho, odbyt, pochwa, pęcherz), kąpieli suchej (ozon miejscowy).