Ozonoterapia. Co to jest? W czym może ci pomóc.

Trochę historii

Ozon jest aktywną formą tlenu. Ma silne działanie utleniające. Został odkryty przez niemieckiego naukowca (chemika) Chrystiana Friedricha Schönbeina (1799-1868) w 1840 roku.

W 1966, Dr Otto Warburg, obecnie kierownik Maksimum Planck Instytut Cell Physiology, przedstawił wykład na temat „Powody rozwoju i zapobieganie rakowi” na spotkaniu laureatów Nagrody Nobla, Niemcy.

W 1971, Dr. Hans Wolff i Prof. Dr Siegfried Rilling założył niemieckie „Medyczne Stowarzyszenie Terapii Ozonem”.

W 1972, Międzynarodowe Stowarzyszenie Terapii Tlenowej założył Dr George Freibott, które stało się następcą wschodniego Związku Terapii tlenowej z roku 1913.

W 1977, Dr Renate Viebahn dostarczył biologicznego przeglądu działania ozonu.

W 1979, Dr George Freibott terapia ozonem odniosła sukces w przypadku pacjenta cierpiącego z powodu mięśniaka Kaposiego.

W 1980, Dr Horst Kief również poinformował o sukcesie terapii ozonem w przypadku AIDS

W 1980,  F. Sweet, wydał artykuł: „Ozon wybiórczo hamuje wzrost ludzkiej  komórki rakowej”  w czasopiśmie, Nauka, Vol. 209.

W 1982, zostaje wydany przez dr E.Fischera niemiecki medyczny podręcznik „Medical Ozone” w Heidelbergu.

W 1983, konferencja w Waszyngtonie, D.C., USA, zorganizowana przez pierwszy Medyczny Związek Ozonoterapii. Streszczenia były publikowane w książce „Medyczne Podania Ozonu”, sporządzone i zredagowane przez Julius Laraus.

W 1985, Dr Renate Viebahn wydał „Biochemiczny Proces leżący u podłoża Ozonu Terapia”, a Dr. Siegfried Rilling wydał „Podstawowe Kliniczne Podania Ozonu Terapia”.

W 1987, Dr Siegfried Rilling i Dr Renate Viebahn współpracował w publikacji „Wykorzystania Ozonu w Leku”

W 1990, Kubańczycy poinformowali o sukcesie terapii ozonem w leczeniu jaskry, zapalenia spojówek i zapaleniu siatkówki pigmentosa.

W 1992, Rosjanie poinformowali, o pozytywnym, relaksującym i odprężającym wykorzystaniu ozonu w wannie ( kąpiele).

W czerwcu 1994 Plasmafire Int. sponsorował sympozjum ozonu w Vancouver, składające się z 160 uczestników. Bezpośrednim rezultatem tego spotkania było uznanie terapii ozonem za powszechnie akceptowaną  przez Naturopathic Association .

 Ozonoterapia dzisiaj

Dziś  terapia ozonem  stosowana jest na całam świeice, między innymi, w:  Niemczech, Włoszech, Francji, Rosji, Rumunii, Polsce, Czechach, na Węgrzech, w Jugosławii, Bułgarii, Izraelu, Japonii, Singapurze, Brazylii, na Kubie, w Meksyku, oraz w Kanadzie i USA  (Alaska, Waszyngton, Kalifornia, Kolorado, Nevada, Nowy Meksyk, Teksas, Oklahoma, Georgia, Nowy Jork, Północna Karolina, Ohio, Minnesota).

Ozon posiada silne właściwości utleniające i dezynfekujące i właśnie dlatego jest powszechnie wykorzystywany na całym świecie w celu zwalczania bakterii, wirusów, grzybic i innych drobnoustrojów.

Ozonoterapia, czyli leczenie mieszaniną tlenowo- ozonową, od wielu lat znajduje miejsce w medycynie jako metoda wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w tych przypadkach, w których leczenie rutynowe nie daje zadowalających efektów (np. ubytki skóry, niegojące się rany, owrzodzenia, odleżyny, ropne przetoki). Mimo, że jej skuteczność wykazano w wielu klinicznych zastosowaniach na całym świecie, metoda ta nie jest w Polsce rozpowszechniona i rzadko stosowana w ortopedii i traumatologii. Ozonoterapia umożliwia zmniejszenie pourazowych zagrożeń infekcyjnych, szybsze gojenie powikłań pooperacyjnych i zaleczenie przewlekłych stanów septycznych. Metoda obniża też koszty antybiotykoterapii i czasami staje się jedynym sposobem wspomagającym zabiegi chirurgiczne, zwłaszcza w przypadkach zakażeń lekoopornymi, szpitalnymi szczepami bakteryjnymi.

Działanie bakteriobójcze wynika z silnie utleniających właściwości ozonu, a w przebiegu terapii nie stwierdzono nabycia odporności drobnoustrojów na ozonoterapię.

Metoda ta znalazła zastosowanie w leczeniu następujących jednostek chorobowych:

– lekoopornego zapalenia płuc i oskrzeli,

– grzybiczego zapalenia płuc,

– oparzeń i trudno gojących się ran,

– zapalenia kości,

– żółtaczki zakaźnej, SM,

– grzybic (szczególnie układowych),

– zapalenia jelit, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego,

– boreliozy,

– migren,

– grzybiczego zapalenia pochwy

– i wielu innych…

Ozonoterapia wykazuje niszczące działanie w stosunku do następujących wirusów:

– Polio,

– Herpes A i B, zwłaszcza wirusa hepatitis A/B (wywołującego zapalenie wątroby),

– Herpes wirusa opryszczki (HV1 i HV2)

Wyniki leczenia ozonem zależne są od prawidłowego zakwalifikowania jednostki chorobowej do leczenia, stężenia mieszaniny tlenowo – ozonowej, jej dawki, ilości wykonywanych zabiegów, regularności, czasu stosowania oraz prawidłowego wykonania zabiegu.

Ozon powstaje w urządzeniu do ozonoterapii dzięki cichym wyładowaniom elektrycznym w specjalnych rurach wyładowczych, co umożliwia precyzyjne dawkowanie i generowanie ozonu.

Metody Ozonoterapii

– autohemotransfuzja, najskuteczniejsza z metod ozonoterapii. Metoda ta polega na wkłuciu się do żyły większego kalibru (najczęściej łokciowej), pobraniu krwi w ilości 100 – 200 ml do specjalnej, sterylnej, jednorazowej butelki próżniowej zawierającej konserwant (cytrynian sodu) zapobiegający krzepnięciu krwi w butelce. Następnie aparatura produkuje zadaną jej dawkę ozonu, ozonuje krew (krew po połączeniu się z ozonem zmienia kolor na jasnoczerwony) po zakończeniu tego procesu krew pacjenta jest powrotem mu podawana. Zabieg odbywa się w obiegu zamkniętym, a wszystkie elementy służące do zabiegu są jednorazowego użytku. Zabieg jest całkowicie bezpieczny. Skuteczny w leczeniu SM, boreliozy, migren, zapalenia płuc, w walce z wieloma lekoopornymi szczepami bakterii oraz dla znacznego podniesienia odporności.

– iniekcje dotętnicze (do tętnicy udowej), bezpośredni zastrzyk z ozonu do tętnicy udowej,

– iniekcje domięśniowe, ponieważ podanie tym sposobem jest bardzo bolesne należy uprzednio podać znieczulenie miejscowe,

– podawanie mieszaniny tlenowo – ozonowej do jam ciała, podanie doodbytnicze (szczególnie przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego oraz zasiedlenia jelita szczepem candida albicans – grzyb), do ucha (zapalenie ucha), dopochwowo (grzybicze zapalenie pochwy), do pęcherza moczowego (zasiedlenie pęcherza przez lekooporne bakterie),

– kąpiel sucha (miejscowe podanie ozonu), polega na założeniu szczelnego rękawa (mankietu) na zmienione chorobowo miejsce (kończynę) i napełnienie go ozonem,

– opatrunki ozonowe, stosowane zwykle po zastosowaniu miejscowym mieszaniny tlenowo – ozonowej na zmienione chorobowo kończyny (np. stopa cukrzycowa, oparzenia, trudno gojące się rany )

– naozonowane krople do oczu,

– podawanie ozonu do przetok, do płynu mózgowo – rdzeniowego, oraz podskórne podanie ozonu.

W naszej placówce można poddać się zabiegom autohemotransfuzji, podania ozonu do jam ciała (ucho, odbyt, pochwa, pęcherz), kąpieli suchej (ozon miejscowy).