Postanowienia ogólne

  1. Standardy ochrony małoletnich obowiązują w Nova Przychodnia Wielospecjalistyczna Rehabilitacji Leczniczej z siedzibą w Krakowie , ul. Czyżówka 14/1.07 30-526 Kraków .Standardy zostały opracowane w związku z obowiązkami prawnymi nałożonymi ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich.
  2. Obowiązek przestrzegania standardów spoczywa na każdym członku personelu oraz kierownictwu podmiotu leczniczego.
  3. Dla potrzeb przeciwdziałania krzywdzeniu małoletnich, personel i kierownictwo podejmuje działania określone standardami również w sytuacji zaobserwowania lub powzięcia informacji o krzywdzeniu małoletniego przez dorosłe osoby trzecie lub przez innych małoletnich.
  4. Za wdrożenie, monitorowanie przestrzegania, ocenę realizacji standardów oraz inne zadania określone w standardach odpowiedzialny jest kierownik podmiotu leczniczego, który powierza zadania managerowi placówki.
  5. Każdy członek personelu ma obowiązek zapoznania się ze standardami. Potwierdzeniem zapoznania się ze standardami przez pracownika jest złożenie przez niego podpisu, poświadczającego, że zapoznał się, rozumie i będzie przestrzegał wszystkich procedur.

Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnimi a personelem

  • Podstawową zasadą czynności podejmowanych przez personel Przychodni Nova, w kontaktach z małoletnimi jest działanie na rzecz ich dobra
  • Członkowie personelu traktują małoletnich:
    – z szacunkiem, okazują zrozumienie dla ich trudności, problemów i potrzeb
    – dbają o przestrzeganie ich praw pacjenta
    – respektują ich prawo do opieki ze strony przedstawicieli ustawowych bądź opiekunów faktycznych
    – tłumaczą im podejmowane działania
    – dają możliwość wyrażania przez dziecko swojego zdania oraz zapewniają mu prawo do bycia wysłuchanym
  • personel zobowiązany jest do zachowania szczególnej ostrożności i taktu w kontaktach z małoletnim, który doznał znęcania fizycznego, psychicznego lub wykorzystania seksualnego
  • na badanie małoletniego pacjenta należy uzyskać zgodę osoby uprawnionej według przepisów prawa polskiego, z zastrzeżeniem sytuacji nagłych
  • badanie małoletniego przeprowadza się w obecności jego przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego. Badanie małoletniego może łączyć się z koniecznością rozebrania pacjenta, oglądania, dotykania wyłącznie w sytuacjach mających uzasadnienie medyczne
  • badając okolice intymne należy zachować szczególny takt i umiar, tłumacząc potrzebę wykonania takich badań i ich przebieg
  • podczas badania małoletniego pacjenta należy zapewnić mu intymność adekwatną do jego wieku, potrzeb i oczekiwań.

Katalog zachowań zabronionych

  • Zabrania się stosowania jakiejkolwiek formy lub postaci przemocy wobec małoletnich (zarówno przemocy fizycznej, jak i werbalnej), polegającej w szczególności na stosowaniu kontaktu fizycznego o charakterze agresywnym, krytyki lub obraźliwego bądź dyskryminującego zachowania.
  • Zabrania się dotykania małoletnich w sposób, który mógłby zostać nieprawidłowo zinterpretowany lub który wykracza poza uzasadnioną potrzebę medyczną.
  • Zabrania się prezentowania małoletnim niedozwolonych treści
  • Zabrania się wyśmiewania małoletnich, poniżania ich lub etykietowania.
  • Kontakt fizyczny z małoletnim nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, ani wynikać z relacji władzy lub autorytetu.
  • Personel nie może kontaktować się bezpośrednio z małoletnim z pominięciem jego przedstawiciela ustawowego.
  • Personel nie może nawiązywać kontaktów z małoletnim w innej niż przewidziana udzielaniem świadczeń zdrowotnych formie.

I. Procedura postępowania w przypadku podejrzenia, że na terenie placówki znajduje się rodzic/opiekun prawny pod wpływem alkoholu lub narkotyków

  1. Pracownik powiadamia o swoich przypuszczeniach Kierownika placówki.
  2. Odizolowuje rodzica/opiekuna prawnego od reszty osób w placówce. Ze względów bezpieczeństwa nie pozostawia go samego, ale pod nadzorem innego pracownika, jeśli sam nie może przejąć nadzoru. Rodzic/opiekun prawny dziecka jest proszony o opuszczenie placówki
  3. Kierownik lub pracownik zawiadamia Komisariat Policji, gdy rodzic/opiekun prawny jest agresywny, bądź swoim zachowaniem zagraża życiu lub zdrowiu innych osób.
  4. Dziecko nie może zostać wydane osobie podejrzanej o spożycie alkoholu lub innej substancji psychoaktywnej. Należy poinformować i poprosić o przybycie innej osoby wskazanej do odbioru dziecka. W przypadku braku takiej osoby- należy poinformować policję i postępować zgodnie ze wskazaniem funkcjonariuszy
  5. Spożywanie alkoholu/narkotyków na terenie placówki jest całkowicie zakazane.
  6. Zaistniałe zdarzenie jest odnotowane w formie notatki służbowej przez pracownika placówki.

Podstawa prawna: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii
Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

II. Procedura postępowania w sytuacji pacjenta małoletniego zaniedbanego
Pracownik dokonuje obserwacji pacjenta, a następnie przeprowadza z nim rozmowę celem ustalenia jego sytuacji (w szczególności, czy domownicy zajmują się nim, czy rozmawia z nimi o swoich problemach, czy spożywa w domu posiłki i jak często, czy domownicy spożywają w domu alkohol i jak często, jak się do pacjenta zwracają, czy pomagają mu w codziennych czynnościach, jak się do niego odnoszą).

Po rozmowie z pacjentem oraz biorąc pod uwagę własne obserwacje, pracownik w porozumieniu z kierownikiem placówki podejmuje działania, których celem jest pomoc pacjentowi. Z dokonanych ustaleń sporządza notatkę.

O dokonanych ustaleniach pracownik informuje kierownika placówki, przekazując mu swoją notatkę.

Pracownik kontaktuje się z rodzicami/opiekunem prawnym (o ile dotyczy) pacjenta celem umówienia spotkania w placówce. W spotkaniu tym biorą udział: pracownik podejmujący ww. czynności, rodzice/opiekunowie prawni (o ile dotyczy) pacjenta oraz kierownik placówki. Podczas spotkania podjęta zostaje próba wyjaśnienia sytuacji i ustalenia przyczyny zaniedbania pacjenta. Jeżeli przyczyną zaniedbania pacjenta jest zła sytuacja finansowa rodziny, wówczas uczestnicy spotkania ustalają zasady postępowania z pacjentem i sposoby udzielenia pomocy zarówno jemu, jak i jego rodzinie. Podejmuje się decyzję o ewentualnym złożeniu wniosku do ośrodka pomocy społecznej.

Gdy okaże się, że przyczyną zaniedbania pacjenta jest demoralizacja (alkoholizm, narkomania w rodzinie, przemoc), wówczas kierownik placówki informuje służące ku temu organy o potrzebie wdrożenia procedury „Niebieskiej karty”.

Podstawy prawne:
Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy domowej
Kodeks wykroczeń
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
Ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich

III. Procedura bezpieczeństwa dziecka na terenie placówki
Używanie wulgarnych słów/ Niekulturalne zachowanie/ Dewastacja i niszczenie mienia placówki/bójki/ Wymuszania oraz psychiczna agresja

  1. upomnienie osoby przez pracownika w obecności innych osób
  2. zobowiązanie osoby do naprawienia wyrządzonej szkody, poniesienia kosztów finansowych
  3. sporządzenie notatki ze zdarzenia,
  4. rozmowa wyjaśniającej
  5. poinformowanie policji.
  6. pracownik ma prawo zażądać zwrotu przywłaszczonej rzeczy, zażądać aby pokazał zawartość torby oraz kieszeni w obecności innego pracownika placówki.

Podstawa prawna:
Kodeks karny
Kodeks wykroczeń

IV. Procedura postępowania w przypadku agresywnego zachowania pracownika wobec dziecka

Zgłoszenie incydentu:

  1. Dziecko, który doświadczyło agresywnego zachowania ze strony pracownika, lub był świadkiem takiego zdarzenia, powinien niezwłocznie zgłosić do pracownika podmiotu
  2. Wszelkie informacje są traktowane jako poufne.

Początkowe działania:

  1. Osoba, której zgłoszono incydent, powinna zapewnić wsparcie dziecku, który doświadczył agresji oraz uspokoić go.
  2. Należy niezwłocznie poinformować kierownika o zaistniałej sytuacji.

Powiadomienie kierownictwa:

  1. kierownik jest odpowiedzialny za podjęcie dalszych kroków w sprawie zgłoszonego incydentu.
  2. kierownik może powołać zespół do zbadania sprawy, składający się z wyznaczonych pracowników

Rozmowa z dzieckiem i pracownikiem:

  1. Kierownik przeprowadza rozmowę z dzieckiem, który doświadczył agresji, w obecności zaufanej osoby (np. rodzic, psycholog).
  2. Następnie kierownik przeprowadza rozmowę z pracownikiem oskarżonym o agresję.

Powiadomienie rodziców:

  1. Rodzice dziecka są niezwłocznie informowani o zaistniałej sytuacji.
  2. Kierownik konsultuje się z rodzicami w zakresie dalszych działań.

Wsparcie dla dziecka

  1. Dziecku, który doświadczyło agresji, oferowane jest wsparcie psychologiczne
  2. W miarę potrzeby dziecko może otrzymać wsparcie zewnętrzne.

Konsekwencje dla pracownika:

  1. W zależności od wyników śledztwa oraz powagi zachowania pracownika, mogą zostać zastosowane różne konsekwencje, począwszy od oficjalnej rozmowy i upomnienia, aż po zawieszenie w obowiązkach lub zwolnienie z pracy.
  2. Jeśli sytuacja jest na tyle poważna, dyrektor/kierownik może podjąć decyzję o zgłoszeniu sprawy do odpowiednich organów, takich jak np. policja.

Monitoring sytuacji:

  1. Kierownik wraz z pracownikami monitorują sytuację w podmiocie, aby zapobiec powtórzeniu się podobnych zdarzeń.
  2. Pracownicy są regularnie szkoleni w zakresie komunikacji z dziećmi i odpowiedniego postępowania w trudnych sytuacjach.

Podstawa prawna: Ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw

V. Procedura udzielania pomocy dzieciom dotkniętym przemocą domową
Za udzielanie pomocy dzieciom dotkniętym przemocą domową odpowiedzialne są wszystkie osoby pracujące w podmiocie

Proces

  1. Identyfikacja dziecka dotkniętego przemocą domową
    Pracownicy powinni być wyczuleni na sygnały świadczące o tym, że dziecko może być dotknięte przemocą domową. Do takich sygnałów należą między innymi:
    Nagłe zmiany w zachowaniu dziecka, takie jak wycofanie się, agresja, autoagresja, zaburzenia snu lub jedzenia.
    Opowieści dziecka o zdarzeniach, które mogą świadczyć o przemocy, takich jak pobicia, bicie, poniżanie, wyzywanie.
    Cielesne oznaki przemocy, takie jak siniaki, zadrapania, rany.
    Jeśli pracownik zauważy u dziecka któryś z tych sygnałów, powinien porozmawiać z dzieckiem w sposób delikatny i wspierający, zapytać dziecko, czy wszystko jest w porządku i czy może mu pomóc.
  2. Wykorzystanie procedury
    Jeśli pracownik podejrzewa, że dziecko jest dotknięte przemocą domową, powinien powiadomić Kierownika. Kierownik powinien powiadomić o zaistniałej sytuacji odpowiednie służby, takie jak policja, prokuratura lub sąd rodzinny.
  3. Udzielenie dziecku pomocy i wsparcia
    Pracownik powinien zapewnić dziecku dotkniętemu przemocą domową wsparcie emocjonalne i pomoc w radzeniu sobie z trudnymi emocjami. Pracownicy powinni także stworzyć dziecku bezpieczne i przyjazne środowisko w podmiocie leczniczym.

W przypadku, gdy dziecko potrzebuje specjalistycznej pomocy, pracownicy powinni poinformować o tym Kierownika. Kierownik informuje o tej potrzebie pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka

Podstawa prawna:
Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy domowej

VI. Procedura składania zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka. Procedura zawiadamianie sądu opiekuńczego

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka może złożyć każdy, kto posiada informacje o takim zdarzeniu. W tym celu można skontaktować się z:

  • Policją
  • Prokuraturą

Zawiadomienie można złożyć:

  • ustnie – w formie rozmowy z funkcjonariuszem policji lub prokuratury
  • pisemnie – w formie listu lub e-maila

Zawiadomienie ustne
W przypadku zawiadomienia ustnego należy podać jak najwięcej informacji o zdarzeniu, w tym:

  • miejsce i czas zdarzenia
  • osoby zaangażowane w zdarzenie
  • rodzaj i charakter zdarzenia

Zawiadomienie pisemne
Zawiadomienie pisemne powinno zawierać następujące informacje:

  • imię i nazwisko oraz adres zawiadamiającego
  • miejsce i czas zdarzenia
  • osoby zaangażowane w zdarzenie
  • rodzaj i charakter zdarzenia

Wszczęcie postępowania
Po otrzymaniu zawiadomienia policja lub prokuratura dokona jego weryfikacji. Jeśli informacje zawarte w zawiadomieniu będą wskazywać na popełnienie przestępstwa, zostanie wszczęte postępowanie karne.

Procedura zawiadamiania sądu opiekuńczego

Kto może złożyć zawiadomienie?
Zawiadomienie o konieczności wszczęcia postępowania opiekuńczego może złożyć każdy, kto posiada informacje o zagrożeniu dobra dziecka. W tym celu można skontaktować się z:

  • Sądem rodzinnym
  • Ośrodkiem Pomocy Społecznej
  • Miejskim Ośrodkiem Pomocy Rodzinie
  • Rzecznikiem Praw Dziecka

Zawiadomienie można złożyć:

  • ustnie – w formie rozmowy z pracownikiem sądu rodzinnego
  • pisemnie – w formie listu lub e-maila

Zawiadomienie ustne
W przypadku zawiadomienia ustnego należy podać jak najwięcej informacji o sytuacji dziecka, w tym:

  • imię i nazwisko dziecka
  • wiek dziecka
  • środowisko rodzinne dziecka
  • rodzaj i charakter zagrożenia dobra dziecka

Zawiadomienie pisemne
Zawiadomienie pisemne powinno zawierać następujące informacje:

  • imię i nazwisko oraz adres zawiadamiającego
  • imię i nazwisko dziecka
  • wiek dziecka
  • środowisko rodzinne dziecka
  • rodzaj i charakter zagrożenia dobra dziecka

Wszczęcie postępowania
Po otrzymaniu zawiadomienia sąd rodzinny dokona jego weryfikacji. Jeśli informacje zawarte w zawiadomieniu będą wskazywać na konieczność wszczęcia postępowania opiekuńczego, zostanie ono wszczęte.

Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w złożeniu zawiadomienia:

  • Bądź konkretny i podaj jak najwięcej informacji.
  • Bądź wiarygodny i podaj źródła swoich informacji.
  • Bądź przygotowany na to, że możesz zostać poproszony o udział w postępowaniu.

Pamiętaj, że każde dziecko ma prawo do bezpieczeństwa i opieki. Jeśli podejrzewasz, że dziecko jest krzywdzone, nie wahaj się zgłosić tego odpowiednim organom.

Podstawa prawna: Ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw

VII. Standardy opracowane dla dzieci- pacjentów

  1. Prawa Dziecka
    Każde dziecko ma prawo do opieki zdrowotnej świadczonej z poszanowaniem jego godności, prywatności oraz z uwzględnieniem jego potrzeb emocjonalnych i fizycznych.
    Dzieci mają prawo do otrzymywania informacji o swoim stanie zdrowia i planowanym leczeniu w sposób dostosowany do ich wieku i zdolności rozumienia.
  2. Bezpieczeństwo Fizyczne
    Prawo do zapewnienia bezpiecznego środowiska, wolnego od zagrożeń fizycznych, oraz implementacja środków zapobiegawczych minimalizujących ryzyko wypadków i zranień.
  3. Ochrona przed Nadużyciami
    Zero tolerancji dla wszelkich form nadużycia, w tym przemocy fizycznej, emocjonalnej, seksualnej czy zaniedbania wobec dziecka
  4. Poufność i Prywatność
    Zapewnienie prywatności podczas badania i leczenia.
  5. Komunikacja i Informacja
    Placówka ma obowiązek w zakresie:
    Dostarczania informacji o leczeniu i opiece w sposób jasny, zrozumiały i dostosowany do wieku dziecka.
    Aktywnego słuchanie i odpowiadanie na pytania i obawy dzieci.
    Włączenia rodziców i opiekunów w proces opieki nad dzieckiem, zapewniając im wsparcie i informacje potrzebne do aktywnego udziału.
    Szanowania roli rodziców jako głównych opiekunów i partnerów w procesie leczenia.
    Regularnego monitorowania skuteczności i przestrzegania standardów ochrony dziecka.
    Wdrażania poprawek i ulepszeń na podstawie opinii dzieci, rodziców oraz personelu.
    Gwarancji, że wszystkie skargi będą traktowane poważnie, szybko rozpatrywane i będą miały konsekwencje.

Podstawa prawna: Ustawa o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw

VIII. Standardy ochrony małoletnich-wersja skrócona dla pacjentów

Czym są Standardy ochrony małoletnich?

Standardy ochrony małoletnich to zbiór zasad i procedur, które mają na celu ochronę dzieci przed krzywdzeniem, zaniedbaniem i wykorzystywaniem. Obowiązują one we wszystkich placówkach, w których przebywają dzieci, w tym w szpitalach, przychodniach i innych placówkach służby zdrowia.

Dlaczego Standardy ochrony małoletnich są ważne?

Dzieci są szczególnie narażone na krzywdzenie, zaniedbanie i wykorzystywanie. Standardy ochrony małoletnich mają na celu stworzenie bezpiecznego środowiska dla dzieci i zapobieganie krzywdzeniu.

Co mogą zrobić pacjenci, aby chronić dzieci?

Pacjenci mogą pomóc w ochronie dzieci poprzez:

  • Zwracanie uwagi na to, co dzieje się wokół nich.
  • Zgłaszanie wszelkich podejrzanych zachowań.
  • Bycie świadomym praw dziecka.
  • Szanowanie dzieci i dorosłych.

Co robić, jeśli pacjent podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone?

Jeśli pacjent podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone, powinien jak najszybciej zgłosić to odpowiednim osobom. W placówce służby zdrowia należy zgłosić to lekarzowi, pielęgniarce lub innej osobie personelu medycznego. Można również zgłosić to na policję lub do Rzecznika Praw Dziecka.

Pamiętaj!

  • Każde dziecko ma prawo do bezpieczeństwa.
  • Krzywdzenie dziecka jest przestępstwem.
  • Możesz pomóc w ochronie dzieci.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniem przestępczości na tle seksualnym i ochronie małoletnich

IX. Standardy ochrony małoletnich-wersja uproszczona dla dzieci

Standardy ochrony małych bohaterów!
Cześć! Chcemy Wam opowiedzieć o Standardach ochrony małych bohaterów naszej placówki. To takie super zasady, które pomagają wszystkim dorosłym dbać o to, żebyście czuli się bezpiecznie i szczęśliwie.

Zasada 1: Dorośli pytają i słuchają.

Dorośli mogą o wszystko pytać, a Wy zawsze możecie im szczerze odpowiadać. Nawet jeśli coś Was zawstydza lub martwi, możecie o tym powiedzieć. Dorośli są po to, żeby Wam pomóc i chronić Was.

Zasada 2: Dorośli troszczą się o Wasze ciała.

Nikt nie ma prawa dotykać Was w taki sposób, który sprawia Wam przykrość lub dyskomfort. Wy decydujecie, kto może Was przytulać, głaskać i brać na ręce. Dorośli też powinni zawsze pytać o Waszą zgodę, zanim dotkną Waszego ciała.

Zasada 3: Dorośli mówią „nie” złym sekretom.

Jeśli ktoś każe Wam zachować tajemnicę, która Was martwi lub sprawia, że czujecie się źle, powiedzcie o tym zaufanemu dorosłemu. Dobre sekrety to takie, które sprawiają Wam radość i możecie się nimi dzielić z innymi. Złe sekrety to takie, które sprawiają Wam przykrość i musicie je opowiedzieć komuś dorosłemu.

Zasada 4: Dorośli pomagają małym bohaterom.

Jeśli coś Was boli, martwi lub czujecie się źle, powiedzcie o tym zaufanemu dorosłemu. Dorośli są po to, żeby Wam pomóc i sprawić, żebyście znów czuli się szczęśliwi i bezpieczni.

Pamiętajcie!

  • Jesteście ważni i macie prawo czuć się bezpiecznie.
  • Nikt nie ma prawa krzywdzić Was ani Waszych kolegów i koleżanek.
  • Możecie zawsze powiedzieć o wszystkim zaufanemu dorosłemu.

Najważniejsze prawa dziecka

  • Prawo do ochrony przed wykorzystywaniem ,przemocą i ponizaniem
  • Prawo do nauki i informacji
  • Prawo do odpoczynku i wolnego czasu
  • Prawo do prywatności
  • Prawo do swobodnego wyrażania własnych poglądów we wszystkich sprawach dotyczących dziecka
  • Prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania
  • Prawo do specjalnej ochrony i pomocy ze strony państwa
  • Prawo do zachowania godności, szczególnie dziecka psychicznie lub fizycznie niepełnosprawnego
  • Prawo do ochrony zdrowia i opieki medycznej
  • Prawo do otrzymywania pomocy i wsparcia od państwa, jeśli Ty i Twoja rodzina jesteście w trudnej sytuacji materialnej
  • Prawo do ochrony przed konfliktem zbrojnym
  • Prawo do ochrony w procesie karnym

Pamiętaj, że nie jesteś sam!

Jeśli doznajesz krzywdy lub jesteś świadkiem krzywdzenia innego dziecka to natychmiast zwróć się o pomoc do rodziców, wychowawcy klasy, pedagoga szkolnego, dyrektora szkoły lub do innej dorosłej osoby, której ufasz.

Możesz też skontaktować się z Policją nr 112 lub zadzwonić po pomoc:

Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży : 116 111
Dziecięcy telefon zaufania prowadzony przez Rzecznika praw Dziecka : 800 12 12 12